თუალი

I. Ср. თუალისა, თულები

ცხოველთ ორღანო ხედჳს საგრძნობელი (მატ. 6, 22 და 13, 15 და შემდგომი), око, очи, глаз.

II. თუალი

Ср. თულისა, თულები

ესე გარდაღებულთა ჰაზრთა შინა ისპობს საშუალსა ხმოვანსა ბრუნვათა შინა და ნიშნავს: 1. ქუასა პატიოსანსა (ვეფხისტ. 380), драгоценный камень; 2. შენობათა შინა შეკრულსა კამარასა, თუალი ხიდისა და სხ. арка, ანუ გამოსახედავსა დოლაბსა, თუალი სარკმლისა, фортка; 3. გამოსადინელსა ანუ სათავესა წყაროთასა (იაკობ. 3, 11), устье; 4. ბადეთა, ჯაჭუთა და ნაქსოვთა მოკიდულებასა ან გრგოლსა, очко, звено; 5. ურმისა ანუ ეტლის თუალთა, коло, колесо; 6. კუალად ითქმის მზისთუალი, солнышко, მარილის თუალი, რაკის თუალი, სასწურის თუალი და სხ. (იხილენ თჳსთა ადგილთა).